Mai ve Siyah. Hayal ve Gerçek. Gerçekten de öyleydi Ahmed Cemil gibi büyük büyük hayaller kurarken, yada hayal dünyasında yaşarken. Hayat bizden hep birşeyleri alıp götürüyordu. Babamızı, kardeşimizi hatta sevdiğimiz insanı bile. Kime değer verdiysek tek tek yok oluyorlardı. Oysa bizim tek hayalimiz yazar olmaktı. Öyle bir yazar ki herkes konuşsun herkes imrenerek baksın. Ancak mümkün değildi. Bu kadar acı ızdırap varken hayatımızda yapabileceğimiz şey sadece ve sadece uzaklaşmaktı.Başka kurtuluş yolu yoktu...
