Janes Lipnik işinde oldukça titiz bir arşiv görevlisi. İşindeki titizlik aslında hayatının her anını etkiliyor. Bulduğu bir günlüğün (ya da günlüğün onu bulması mı demeli?) peşine takılması gibi… Günlükte yazılanlar başta ona sıradan geliyor ama üzerine düştükçe farklı bir boyuta geçiyor. Hayır mecazi anlamda değil.. Gerçekten boyut birden değişiyor.. Bir ağacın dalından kayıp giderken, savaşın içine sürüklenirken, pek çok kadının hikayesini dinlerken.. Baştan sona gitmiyor Adsız Ağaç, bazen ortalarından sonlara yaklaşıyoruz, bazen en başa dönüp afallıyoruz. . Drago Jančar ile Kehanet adlı öykü kitabıyla tanışmış ve çok sevmiştim. Adsız Ağaç’ta da bu sevgi derinleşti. Bölümlerin olağan sırayla gitmemesi, tarihin izlerinin yıllar sonra bedenlerimizde de görülebilmesi -ki buna genetik hafıza demek de mümkün-,gerçek ile düş arasındaki sınırın silikliği , zaman sıçrayışlarının çok olmasına rağmen konunun hep ayakta kalmaya devam etmesi sevme nedenlerim. Ancak, benim için uzun soluklu ve kolay sayılmayan bir okuma süreci olduğunu da söylemeliyim . . Yakın coğrafya ve tarihteki yakınlığa rağmen; edebiyatı pek bilinmeyen bir ülke bizim için Slovenya (Slavoj Žižek’i tanımayan yoktur o ayrı:) .Feri Lainšček ve Drago Jančar ile ben de yavaş yavaş tanıyorum. Onların eserlerindeki dile sinmiş benzerlikleri fark etmemek ise imkansız. Savaşın, arada kalmışlığın, çok sesliliğin ve derin gürültünün izleri.. Umuyorum ki daha pek çok eser dilimizle buluşur.. . Bu arada Drago Jančar ‘dan O Gece Gördüm Onu adlı eseri de önümüzdeki ayın okuma planımda. . Çeviride (Kehanet’te olduğu üzere) Sina Baydur yer almakta.

Adsız AğaçDrago Jancar · Dedalus · 201726 okunma

·

130 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.