....
Yeni bir “umut”la yine havalanıvermiş,yine duvarlara vurmaya başlamıştı kendini. Bir ara pencerenin demir parmaklığına konmayı başarınca,adamın içini sarıveren sevinç,hemencecik yerini bir hüzünle değiştirivermişti. Birden onun çekip gideceğini gönlünden geçirip yalnızlık çeker gibi olmuştu. Bu kez “umut”,güvercinin yüreğinden çıkmış,adamın yüreğine çöreklenmişti....
Sayfa 59Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.