Kitabı okumaya başladıktan bir kaç sayfa sonra, kullanılan ve özellikle seçildiğine inandığım kelimeler sayesinde bulunduğum noktanın yanlış olduğunu düşündüm ve kendime karşı saygım ne kadar sorusunu sordum. Bu anlamda , bu kitap; bir çok kişisel gelişim kitabının katamayacağı şeyi kattı bana: karar verme yetisi. Bu kitap sayesinde karar veremediğim bir kaç konuda bir karara vardım ve o kararları birer birer uygulamaya başladım.
Nietzsche bu kitabında Alman entelektüelizminin çöküşü gibi şeyler hakkında durmaksızın yermeye gitmiş fakat ben bu kitapta bu sorunun çözümü adına herhangi bir fikre rastlayamadım.
Ayrıca bir çok sanatçıyı ya da filozofu eleştirmesine rağmen idol hakkında derinlemesine bilgi vermiyor.
Kitap içerisinde çok fazla yerici sözler bulunması ve tanıdık bir çok isimden bahsetmesi sebebiyle, merak duygumu sürekli besledi ve kitabı bitirmemi sağladı.
Nietzsche’nin fikirlerini genel olarak severim fakat bu kitapta daha önce farkında olmadığım ya da bilmediğim bir çok fikrine tanıklık etmek de beni önemli ölçüde etkiledi ve kendine hayran bıraktı.
Bir kez daha kafamda, bu adamla ilgili “üstinsan” kavramına dair sorular çoğalmaya başladı.
Son olarak Nietzsche’nin üzerimde bıraktığı olumlu mu olumsuz mu olduğuna bir türlü karar veremediğim garip bir etkisi var. Başıma kötü şeyler geldiğinde istemsizce söylediklerini hatırlıyorum. Bana, hayatıma kattığı çok değerli bilgiler olduğunu düşünüyorum ve kesinlikle kitabın okunması gerektiğine inanıyorum.
