“Her gerçekten sevdiğimiz insanda, kitapta, yazarda bizden bir şeyler vardır. Bir acıyı, bir hakikati ya da bir ruh halini paylaşırız. O bizim yerimize bizim içimizdekini söyler. Bir şey bizi ona görünmez ipliklerle bağlar.”
Sahiden de öyle değil midir? Bir kitabı okurken herhangi bir satırında, bir insanla tanıştığımız zaman kendimizden bir parça bulduğumuzda ya da içimizde saklı olan şeyleri, bir yazar kağıda kusursuz şekilde aktardığında kendimizden bir şeyler bulmaz mıyız? Çizilen her satırda, hayatımızda ki ruh eşi diye benimsediğimiz insanda ve okuduğumuz, gördüğümüz; başkalarında dinlediğimiz her şeye, İşte bu benim! Tepkisi vermez miyiz?
Gelelim kitabımızın yorumuna Kevser Aycan Aşkım Saroğlu, Sabahattin Ali’nin bütün eserlerinden kendi için özel olan ve kalbine dokunan alıntıları seçip derlemiştir. Alıntıların bulunduğu eserleri daha önce okumuş olan varsa yabancı gelmeyecek, aksine okurken göremediğiniz veya size anlamlı gelmeyen cümleleri şimdi okuduğunuzda daha farklı bir bakış açısı sağlayacağına eminim. Şahsen benim öyle oldu:) Daha önce eserlerini okumamış, fikir sahibi olmak isteyenler ise bu kitabı alarak başlangıç yapabilir. Çünkü kısa alıntılardan oluşan bu kitap, Sabahattin Ali’nin güçlü kalemini ve naif kalbini yansıtmakta. Kitabın sevmediğim tek yanı, bazı alıntılar tekrarlanmış. Onun dışında, okumamış veya okumak isteyen arkadaşlara öneririm. 1 saatte bitebilecek çerezlik bir kitap:)
