Taşbaş Lokman Sultan, önce Erciyes'e gitmiş. Erciyes'te bir çiçek var. Erciyesin doruğunun ucunda açar.Bu koskocaman bir çiçektir.Bu çiçeğin saatten saate,andan ana,günden geceye rengi değişir.Çoğunlukla aka çalan bir bal rengi.Arkasından ışıklandırılmış.Bu çiçeğe yaklaşıp,uzaktan olsun kokusunu alan her insan,her yaratık, hiç bir zaman hastalanmaz,ölürse de hastalıksız,çok yaşlanınca,küt diye ölür gider. Bu çiçeğe yaklaşabilen her kişi ömrü boyunca büyük mutluluklar dünyasında yaşar. Bir ömür,dünyası cennet olur.Yok, yoksulluk yanına uğrayamaz.Hiç bir insan da bu insana kötülük edemez.Bu çiçeğin bir hüneri daha vardır.Bu dünyada bu çiçek ölüme bir çaredir.İşte bunu da bilen,bulan Taşbaş Lokmandır.Bu çiçeğin yapraklarından birine dokunan,onun gölgesinde bir an duran ölmezliğe kavuşur.Öyleyse,bütün insanlar neden varıp da yapraklarına dokunmazlar,bir an gölgesinde durmazlar? Bu çiçeği,ulu yapraklarının uzunluğu bir kavak boyunda olan çiçeği bir evren bekler.Bu evren çiçeğin dört bir yanını,dağın doruğunu fırdolayı sarmıştır.Yirmi dört saatin ancak bir anında uyur.Ama bu an ne zamandır,gece midir,gündüz müdür,belli değil. Bu anı bulup da çiçeğe ulaşmak...Şimdiye kadar hiç kimse çiçeğe ulaşamamıştır.Bu evren öldürülemez mi? Hiç bir zaman,hiç bir türlü bu evrene ölüm yoktur.Bir yolunu bulup,parça parça edip,etini değirmende öğütsen,yellere savursan ununu,yakıp kül etsen,küllerini yele versen,geri gelsen ki Erciyes'e,evren doruğa dolanmış yatar. Dünya kurulduğundan bu yana çiçeğin gölgesinde yatan evren öldürülür mü? Uyuduğu zamanı bulmuş, çiçeğe dokunmuş. Fakat, dokunmuş oradan ayrılacakken, evren onu görmüş.Öldürecekken kıyamamış ama ölüm büyüsünü bozmuş.Evren gözünü biraz daha açmamış olsaymış,Taşbaş Lokman ölümden kurtulacakmış.Şimdi de bizim aramızda olurdu.
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.