Metonaya kendisinin ötesine geçmek, kendimi aşmak, kendi olmaktan çıkmak gibi bir anlam içeriyordu.Bütün sorun 'kendi' kavramındaydı zaten. Ne demekti kendi, kendisi ben? İnsanın kendi adını on kez üst üste söylediğinde bile yabancılaşıyordu da, doğumundan ölümüne kadar yaşadığı 'ben' bilincine, yada 'kendi' damgasına niye yabancılaşmıyordu?
Sayfa 33Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.