Bu kitabı henüz küçükken, kitap okumanın verdiği zevkle ardı ardına okuduğum kitaplarla yoluma devam ediyordum. Babamın iş arkadaşı ise bunu duymuş ve babamla işe gittiğim bir gün bana bu kitabı hediye etmişti. O yaşta okurken bile çok etkilendiğimi ve bir solukta okuduğumu hatırlıyorum… Şimdi dönüp bakınca kitap hakkında şunu söyleyebilirim ; Yaşadığımız sorunların, kafamıza taktığımız şeylerin ne kadar boş olduğunu farketmemizi suratımızın tam ortasına tokat gibi çarpan bir yaşam öyküsüydü. Bir engellinin hayata tutunma çabası okumaya değer.. Kitabın Konusuna gelirsek ; Kitabın konusu öncelikle yazarımız da olan Christy Brown’un kendi hikayesinden oluşuyor. Beyin felci ile doğan ve bu yüzden doktorların zihinsel özürlü olduğu ve fazla yaşamayacağını düşündüğü Christy Brown’un farklı bir çocuk olduğu annesi keşfediyor. Doktorların söylediklerine kulak asmadan ve umudunu kaybetmeden oğlu için her şeyi yapıyor. Bunun farkında olan Christy ise vücudunu hareket ettirmeden etrafını izlemeye devam ediyor. Ta ki bir gün kız kardeşinin tebeşirle yaptığı izlerken o anda içinde gelen dürtü ile sol ayağı ile tebeşiri alıp bir şeyler çizmeye başlayana kadar. Annesi başta olmak üzere tüm ailesi ise şaşkınlıkla bu durumu izlerken. Annesi bir karar veriyor ve oğluna harfleri öğretmeye başlıyor. Pek tabi sol ayağını kullanarak yazdığı ilk harf A harfi oluyor. Daha sonra ise Christy yazabildiğini ve kendini ifade edebilecek bir şey bulduğu için mutlulukla daha çok öğrenme arzusu ile yanıp tutuşuyor. Ve sonunda ilk kelimesi olan ise ANNE olur. Burada bayağı üzülmüş aynı anda sevinmiştim. Şundan bahsetmeyi de unutmayayım; Christy hareket edemediği için bebek arabası ile dışarı çıkartılıp gezdiriliyor ve bir gün o araba kırılınca , kardeşleri artık onu yanlarına almadan dışarı çıkıyorlar. Christy bu durumdan dolayı ise dışarı ile olan tek bağlantısı da kesildiği için iyice karamsar bir ruh haline bürünüyor. Zamanla Christy büyüdüğü için artık her şeyi anlayabilecek duruma geldiğini görüyoruz. Öyle ki ayna da kendisini gördüğünde , gördüğü halinden pek memnun olmayıp yeni alınan arabası ile dışarıyı çıkmayı da istememeye başlıyor. Zamanla Annesi ile gittikleri bir doktor sayesinde fizik tedaviye başlaması ve sol ayağını kullanmayı öncelikle bırakması gerektiğini öğrenmesiyle tedavi de farklı bir aşamaya geçerler. Bu arada tedavileri arayışları devam ederken, gerçekleşen bir durum sonrası Christy kendi kitabını yazmaya karar verir. O söyleyecek ve kardeşi de yazacaktır. Kitabın sonunda herkesin zihinsel özürlü kabul ettiği Chris’in hem ressam hem yazar olmasının keyfi ile, hikayeyi Nirvana da kapatıyoruz. :) Puanım 10 :)

Sol AyağımChristy Brown · Arion Yayınevi · 200678,5bin okunma

·

177 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İlker