Damızlık Kızın Öyküsü'nü ne kadar sevdiysem Ahitler'i de öyle sevdim şekerim. Anlatılan şey aslında baştan sona bir feminist manifesto. Fakat bunu ustalıkla bir distopyanın içine saklamak gerçekten büyük maharet. Ahitler ilk kitabın sonrasında Gilead'a olanları anlatıyor ama farklı bakış açılarıyla hikayeyi izliyoruz. Ortaya çıkan günlükler bize distopyanın farklı açılardan yorumlanışını sunuyor aslında. İlk kitapt nefret ettiğimiz bazı karakterlerin iç dünyasında aslında nasıl isyankarlar olduklarını görebiliyoruz. Bu açıdan esere bayıldım. Az kitap beğenen bir okurum. Ve pek çok kitabı yerden yere vurmak gibi kötü bir şöhretim var bu sitede ama beğendiğimi de göklere çıkarmasını bilirim. Ahitleri okuyun. İncelikli cümleler ve özenle kurgulanmış bir akış var.
