don kişot karakteri türk kültüründe küçük görülür, aşağılayıcı bir çağrışımla kullanılır. bu, belki de 18yy akıl çağında, çoğu yorumcunun don kişot karakterini gerçeklikten ve rasyonaliteden tümüyle kopuk bir deli olarak okumasından kaynaklanmıştır. oysa don kişot insan muhayyilesinin sınırsızlığının simgesi olarak okuyanlar çoğunluktadır. ben derslerimde bu ki anlayışı da naklettim, ama benim okumam don kişotu stultitia (kk-deliliğe övgü'deki ironi gibi), falstaff ve gargantua'yla birlikte erasmus hümanizmasının mirasını sürdüren bir yapıt olarak görür.