Sevgili Hülya, Bu mektubu yazarken oldukça düşündün. Çünkü biliyordun mektup yazma konusunda her daim tutuktun. İstedin. İstedin elbet ama bir türlü kime, ne yazacağını bilemedin. Nasıl hitap etsen, nelerden bahsetsen, kafanı kurcalayıp durdu. Mektuplarda kendini ifade edebilenlere, ayrıntıda boğulmadan ama yüzeysel de olmayan cümleleri bir araya getirebilenlere hep imrendin. Pek çok örneğini de okudun ama kabul et bu son okuduğun çok farklıydı.. Renklerini, çizgilerini bildiğin bir kişinin mektuplarıydı bunlar. Mektuplardan da fazlası.. Anı, sanat, kişisel gelişim, otobiyografi.. Ne çok şeydi vardı satır aralarında. Gidiş gelişler, küçük mutluluklar, büyük hayal kırıklıkları.. Ah bir de ayçiçekleri.. Bir ruhun gün doğumuna, tepede ışıldamasına, giderek solmasına ve gözden yitmesine tanık olmak.. Kardeşine-dostuna-ağabeyine-zihnindeki en yakınına yazılanları okumak.. Theo’ya.. Sen de başlamalısın elini kalemle buluşturup mektup yazmaya biliyorsun. Birini düşünmenin- ona haberler vermenin ve ondan haber beklemenin en güzel yolu değil mi bu? O yüzden kendinden başladın yazmaya, kendisinden daha yakınını bulabilir mi ki bir insan? Sonuna dek kendin, Hülya. . Vincent van Gogh’un kardeşi Theo’ya yazdıkları.. Öyle sıcak, öyle savunmasız. Altını çizdiğim cümleler gibi.. En çaresiz anında bile kitaplardan bahsedebilen, eksildikçe artan , sevdiği şeylere tutkuyla bağlanan biri Vincent.. Hassas kalpler için cehennem olan bu dünyada renklere sarılan, gündüzün kederinden geceye sığınan, büyük evlere değil küçük bir yatak odasına sığan bir ruh.. Fazlasıyla özel, kişisel aslında bahsettikleri ama hepimiziz varız aslında bu mektuplarda. Bir işe başlayıp o işe uyamayan, uyduğu işte ise aksiliklerden kaçamayan... . Bu kadar etkileneceğimi bilmiyordum evet.. Ama iyi ki diyorum.. Buluşmuşum bu mektuplarla. . Pınar Kür çevirisiyle ~

Theo'ya MektuplarVincent Van Gogh · Yapı Kredi Yayınları · 20136,2bin okunma

··

80 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.