Selef’in güneşi doğunca Halef’in yıldızı batar. Selef’in ha berlerini dinlemek insana hayat verir; çünkü onlar, dilleri ve yaşantıları ile hayatlarında Allah’a davet eden kimselerdi. Öldüklerinde ise dilleri sustu, yaşantıları konuşmaya başladı. Bu durumda hem diri olarak hem de ölü olarak Allah’a davetçi oldular. Onların ağaçları hâlâ yaprakları gölgeli, meyveleri bol ve faydası büyük bir şekilde; yalnız kalanın yalnızlığını gidererek, yolunu şaşıranı doğruya götürerek, sendeleyen kimseyi sabit kadem kılarak ve susayanı gölgesine basarak şu günümüze kadar yemişini vermeye devam etmektedir