Yaşam ırmağı yüksek debisiyle akıp gidiyor.Kendimizi çoğu zaman bu akışa bıraktığımız için doğruları göremiyoruz.Acımasızlıkları,adaletsizlikleri,bencillikleri doğal görmeye başlıyoruz.Büyüdükçe de bunları daha çok kanıksıyoruz.
Bu kötü rüyadan hep çocuklar uyandırır ya bizi.O saf,masum yüreklerinden dökülen sözcüklerle,sevgi dolu bakışlarıyla bu sahtelikleri yüzümüze vururlar.İşte Küçük Prens çocukların bu saf, güzel penceresinden büyüklere,büyüklerin yarattığı dünyaya yapılan bir eleştiri.Kitapta eleştirilen tuhaflıklarımızdan kurtulur ve çocukların o güzel yürekleriyle yaratacakları dünyaya kavuşuruz umarım.
