216 syf.
10/10 puan verdi
Kitap Le Guin'in 2010 ve 2015 yılları arasında yazdığı blog yazılarının derlemesinden oluşuyor. Konu ya da tarih bakımından belirli bir sıra izlemiyor. Başlıklar altında dört beş sayfalık metinler, bağımsız okunabiliyor. Plan program dahilinde kaleme alınmış yazılar değil. O gün okuduğu gazetede karşılaştığı bir köşe yazısı ya da katıldığı bir konferansta denk geldiği bir kedinin manalı bakışları gibi onda yazma isteği uyandırmış alakasız olaylar, yaşanmışlıklar, hisler.
Bundan önce 
Kadınlar Rüyalar Ejderhalar kitabının bir kısmını okumuştum. (Kitabın elimdeki e-pub formatında hata olduğu için devam edemedim) Orada da diline; kendini, derdini su gibi akıcı, duru, yalın anlatışına hayran kalmıştım. Cümlelerini okurken sıcacık oluyorum, çok samimi. Müşfik bir yanı var, beni anne gibi sarmalıyor.
Bu kitapta kedisi Pard'la anıları, edebiyat sektörü, siyaset, feminizm, veganlık (kendisi vegan olmayan ve bu beslenme alışkanlığının temelinde yatan anlayışın tutarsızlığını son derece objektif ve mantıklı argümanlarla ortaya koyan bir feminist, evet) gibi birçok konu üzerine deneyimi ve birikimiyle yazdıklarını okumak çok keyifli ve öğreticiydi. Özellikle evrim teorisi özelinde din ve bilim ilişkisini incelediği, bunların birbirinden sert ve keskin sınırlarla ayrılmasının ve birinden birine taraf olmanın mecburiyet olmadığını açıkladığı yazısı beni çok aydınlattı.
Yolun sonuna gelmiş bir büyükten hayat tavsiyeleri almak gibi klişe bir tabir kullanmak istemiyorum ama kendi adıma nasihat olarak alıp kulağıma küpe ettiğim çok fazla sözü oldu. Umarım öfkenin, doğru yerde ve zamanda kullanılmadığında yaşattığı yıkımla ilgili söyledikleri hiçbir zaman aklımdan çıkmaz.
·
140 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.