KÜBRA NUR || SON ŞANSIM
Uyarı: Bu alıntı yüksek dozda spoiler içermektedir.
•
Eda gelinliğinin eteklerini tutmuş , karşımda duruyor, Kuzey'se tek bacağını pencereden sarkıtmış şekilde şaşkınca ona bakıyordu . Bense bakışlarımı ikisinin arasında dolaştırırken, sabit kalmakla Kuzey'i pencereden itmek arasında seçim yapmaya çalışıyordum. Ne kadar yüksekteydik acaba? Düşseydi ölür müydü?
“Eda , ben ...”Ne diyeceğini bilemeyerek cümlesinin ortasında duraksayan Kuzey bana bir bakış attı. Sanırım onu aşşagı itecektim.
“Üzgünüm ama seninle evlenemem.”
Kuzey'in bunu söylemesiyle içimdeki iki Nisan arasında şu konuşma gerçekleşti;
-Ne demek üzgünüm ya?
+ Sence şu an böyle bir tribin sırası mı, Nisan?
Mantıklı tarafım Kuzey'i aşağı itme kararımı bana bir kere daha sorgulatırken, Eda tekrar konuştu.
“Ben de seninle evlenemem!” Kaşlarımı önce şaşkınlıkla yukarı kaldırdım, ardından aynı şaşkınlıkla tekrar çattım. Kuzey'e 'ne diyor ya bu? ' bakışı attığımda onun da benim durumumda olduğunu gördüm. Yüzünde, kafasının karıştığını apaçık belli eden bir gülümsemeyle, “E güzel. Sonra görüşürüz o zaman. Bizim şimdi gitmemiz lazım.” diyerek ağaca doğru hamle yaptı. Eda eteklerini tutarak yanımıza koşturdu.
“Durun ! Ben de sizinle geliyorum.”
Yok artık, diye haykırmamak için kendimi nasıl tuttum inanın bilmiyorum . Oldu olacak kaynanayla kayınbabayı da alalım? Gelin başı için kuaföre mi gidiyoruz, arkadaşım? Ben buraya damadı kaçırmaya gelmiştim. Yanında promosyon olarak bir gelin istemiyordum.
Sayfa 339
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.