“Bir kasabanın başına ne gelebilir ki de, içine kimse girmez onun.”
***
Terk edilmiş bir kasaba olan Yokuşlu’ya girmeye çalışan birkaç insanı ceviz ağaçlarının altında toplayan kısa bir roman. Yokuşlu, kimsenin tam olarak neden olduğunu hatırlamadığı bir şekilde terk edilmiş bir kasaba.Bir çok efsane konu olur bu kasaba ile ilgili ve korku dolu satırlar başlar...
...
*Bir de derdi büyük Hüseyin var ki derdini sana söylese yürek koymaz sende çürütür. Peki bu büyük dert ne? İnsanı merak içinde bırakan bir dert. Hadi söyle artık be adam diyor insan istemsizce. :) Araya Alamancı kardeşlerimiz giriyorlar tam söyleyecek derken bu derdi:
“Hiç.”
Ve bir boşluk kavramına düşüyoruz.
Zeliha ise anasına kavuşmak için bu kasabayı geçmek ister bir cesaret koşar ama her yer kuştur, insan yoktur onun gittiği yerde.
Oranın insanları kuşlardır!
Bakalım, kahramanlarımız kasabaya girmenin bir yolunu bulabilecek mi, bir minibüs geldi bu defa tamam, derken kitabın bomboş kapağıyla karşılaşıyoruz. Ve son, evet evet son. Sonu olmayan bir son. Soru işaretleri ve korkularlarla dolu bir son. Aynı zamanda birçok sonu olan bir son. Kısa şaheser sevenlere tavsiye niteliğinde bir eser!
