İnsan acı çekerek varoluş kaygı ve sorgulamalarına bir cevap bulabilir diyor yazar. Çünkü acı çektiğinizde değişirsiniz. “Her nasılsa acı, bir özverinin anlamı gibi, bir anlam bulduğu anda acı olmaktan çıkıyor” diyerek kafanızdaki “nasıl yani”ye de cevap veriyor. Olaya bakış perspektifini değiştirdiğinde insanın acısının bir anlam bulacağına ve tatmin eden yolu bulacağına inanıyor. Annesini babasını ve karısını kaybettiği Nazi kampında zorlansa dahi içindeki bir parça iyiye ve güzele tutunma çabasıda bunun en büyük kanıtıdır kanımca. Aydınlatıcı bir kitap ufkumu genişlettiğini düşünüyorum.
