Savaşın ne denli tüyler ürpertici bir olay olduğunu gözler önüne seren bu kitapta Tolstoy, okuyucuyu alıp savaş meydanına bırakıyor ve adeta "Ben anlatmayayım kendi gözlerinizle görün, kendiniz yaşayın." diyor.
Cesaretin ve korkunun birbirine bu kadar yakın olduğu başka sahne yoktur sanırım. Öyle bir sahne ki ne cesaret gurur veriyor
