İçimizi tırmalayan gürültülerden Duvarlarına sığınıyorsak yuvamızın Ses ilişmez yosun örtülü girişten Ahkam kesiyorsak dışarsı hakkında Ve başımızı hedeflerken çok sesli bir felaket Kandırıyorsa bizi yemeklerdeki zerafet Onu onarmak için kalkışlarımız dahi Birer ‘çalışma komedisiyse’ Vay halimize ** İnsan bu yüzden ayılmalı, mevcudiyetinin ve mevcudatın farkına varmalı. Kafasındaki meşguliyetlerin ötesinde kendisiyle ve işleyişle meşgul olmalı. Yuvasını mülkü sanmayı, ısrarla tembelliğe kapılmayı bırakmalı. Hikayenin sonunda “Fakat bu yönde hiç çalışmadım, çocuksu bir züppelikle yaşamayı sürdürdüm, oyunlar oynayıp durdum, tehlike düşüncelerini bile oyun konusu yaptım, gerçek tehlikelere karşı önlem alabilme olanaklarını hep kaçırdım. Oysa uyarılar hep var olmuştu.” demek istemiyorsa.

Hayvan ÖyküleriFranz Kafka · Altıkırkbeş Yayınları · 2012327 okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

B.