Yapay Koşullanma sonrası iki kitabında iyi olan yerlerini alıp üstüne daha da iyi bir şekilde
Martha Wells yardırmış resmen.
Karakter işleyişi çok iyi, karakterlerin keskin kişilikleri yüzünden aldıkları kararlar (MİKİ özellikle) belirli bir gerilim katıyor ve varolan gerilimi daha da arttırıyor. Yeni makineler ile karşılaşıp onların terörünü sansürsüz bir şekilde dehşet ile bize veriyor kitap.
İlk dört kitaba yayılan ana hikayeyi finalden önce güzel toparlamış. (tabii 5.kitap novella olmadığı için böyle bir varsayımda bulunuyorum.) Hikayenin işlenişi şimdiye kadar en iyisi olmasa da tarzı ile öne çıkıyor. Daha fazlası spoiler olacağı için bu kadarı yeter bence.
Gelelim tüm katilbot serisinin (ilk üç novella) eksikliğine; gri karakter yok. Ya iyi yada kötü var. Bu iyi ve kötülerin motivleri genelde “çünkü iyilik ve çünkü para o yüzden kötüyüz” dışına çıkabilmiş de değil. Gri diyebileceğimiz tek karakter katilbot bu da biraz can sıkıcı.
Bu kitabın ise 10 değilde 9 olmasının bir diğer sebebi ise yazılan aksiyon sahnesinin önceden betimlemelerde az verildiği için eksik hissettiren kaçış kısmı. Bazı yerlerde karakterler burdaydı sonra buraya geçtiler arada şu kadar mesafa vardı gibiküçük detayların eksikliğinden takip etmekte yer yer güçlük çektim. Fakat son sayfalarının temposu bunu hemen telafi etse de tempo sıkıntısına yol açabiliyor olması gözden kaçmamalı.
