Nefesim kesildi, nutkum tutuldu. Beynime hücum eden duyguların önüne geçemedim. Hiç beklemediğim bir şokla baş başa bıraktı beni Zweig. Kahramanın benliğinde hapsolduğu hisler o kadar canlıydı ki insanlıktan çok sanki doğanın ilkel hislerinden biriydi. Hepimizin çok derinlere ittiğimiz medeniyet uğruna yok saydığımız Freud’un ‘id’ diye adlandırdığı o insan üstü hisler.
Stefan Zweig’in birkaç kitabını okuyup günümüzde ki popülaritesini fazla abartılmış bulmuştum şimdiye kadar. Ancak şu kısa sayılacak eserdeki yoğunluk daha önce tatmadığım bir lezzetti. Muhtemelen de bu yoğunluk hem arayacağım his olacak.
Lütfen yazarın bu yoğunluğa sahip kitaplarından beni haberdar edin..
