Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin, Mem ile Zin, dinleyerek büyüdüğümüz bu büyük aşklarda, hikayenin bildiğimiz sondan sonra nasıl devam ettiğini hep merak etmişimdir. Kavuşmak için büyük acılar çeken bu büyük aşıklar evlenince nasıl bir hayat sürmüşlerdir. Boşanan ve eşine şiddet uygulayan olur muydu? Evlenince zamanla aşk biter miydi. Aşkın ömrü 3 yıl yıl sürer gerçekten. Elimde kaç gündür " Yaşıyoruz Sessizce" Şiir kitabı ilk sayfadan insanı çarpıyor. Yere bıraksam incinecek sanki... Kitabı incinmesin diye yere sert bırakmaya çekiniyorum... "Babanız içerde şiir yazıyor diye, çocuklarımı sessiz ağlattım ben..." Kitabın ilk sayfasında bu dize ile yumruk yemiş oluyorsunuz. Şükrü Erbaş bize 45 yıllık evlilik sonunda bile aşkın, sevginin bitmediğini gösteriyor. Okuduğumuz Dünya ve yerli klasiklerde hep aşkın ilk halleri anlatılır. Sükrü Erbaş bize sevgi, emek ve samimi empati ile inşa edilen evliliğin ne kadar değerli olabileceğini gösteriyor.. İlk defa insanların evlilik sayesinde mutlu olabileceğini gördüm. (imrendim Üstad ve Hatice hanımı) Herşeyi ekranda anlık yaşayan aşkı, haberi, müziği her şeyi tüketen bizler bu hikâyeyi anlayamayız. Çünkü insan insana katlanamıyor bu günlerde. Bize "insan insanın kurdudur." diye öğretildi. Şükrü Erbas, bize dizeleri ile " İnsan insanın yurdudur." hatırlatıyor. İnsana yurt olacak insanlara denk gelmemiz umuduyla, inancıyla....... Ölümü senden mi öğrenecektim Soluğu canımdan çekilen kadınım.. Bu neyin korkusudur Herkes kendinin ücrasina çekiliyor Ne hazin, ölüm yaşayana gelir değil mi ? Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, Kendisini sevmeyi bilmeyen.. Vefasızlık Hatice insanın en büyük yalnızlığı

Yaşıyoruz SessizceŞükrü Erbaş · Kırmızı Kedi Yayınevi · 201612,8bin okunma

··

62 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rîndkeş