Bir Ressamın Bahçe Güncesi’ni okuyorum. Genelde beğendim kitabı aslında. Naif dedim başlangıçta. Bir bahçedeki kardelenlerin, nergislerin, lahanaların, maydanozların, marulların, sümbüllerin, ceviz ağacının, yaprakların, kedilerin, köpeklerin hareketliliğini renklerin uzmanı bir ressamın bakış açısından okumak güzel. Güzel de gün gün gördüğü bu güzellikler için teşekkürü doğa’ya etmesi güzel değil. Hele ki bir torun dünyaya getiren kızının doğum sonrası elinden tutup, doğa ana’ya teşekkür etmesi çok çirkindi. Sırf kitabında, Allah’ın yarattığı güzellikleri anlattığı için sabrediyorum bu çirkinliğe. Ne zaman kitapta böyle bir ifadeyle karşılaşsam gözlerimi yukarıya kaldırıp, “Sen onun kusuruna bakma Rabbim!” diyorum.
