26 yy'da geçen romanda, insan doğadan ve kendi benliğinden koparılmış, 'biz'leşerek teknolojiye ve bürokratik devlete teslim olmuştur. Kişisellik yoktur. İnsanların adları değil numaraları vardır. Saydam, cam duvarların arasında yaşayan insanların her dakikası devketçe belirlenmekte, denetlenmektedir(Arka kapaktan). 1920'lerde dünya edebiyatının ilk bilimkurgu distopya romanı sayılan eserde; Zaman tablosu, kişisel saatler, Analık standartı, Yeşil duvar ve Velinimet gibi olgu ve metaforlar ilk kez kullanılmış. Erkeklerin ünsüz, kadınların ünlü harfle başlayan bir sayı olduğu bu zamanda D503 ile E330'un tutkulu birliktelikleri ana tema. MEPHİ adlı sistem karşıtı örgüt üyesi olduğunu öğrendiğimiz kadının İntegral adlı kristal bir gemiyi ele geçirme planlarında kullandığı ve aletin yapımcısı matematikçi erkeğin ise ona olan aşkı içerisinde kıvrandığı belki basit ama değişik bir kurgu. Ve sonundaysa tüm isyan edenlerin rüya merkezlerinin beyinlerine yapılan cerrahi bir operasyonla temizlendiği sistem için mutlu insanlık duyguları için mutsuz son. Vatandaşların belgelerle ve izin verilen saatlerde özel kuponları ilgili görevliye vererek sevişebildiği ortamda yakalanan böyle bir tutkunun aslında kadının planlarının parçası olduğuna inanmak üzüyor okuru. Belki de sonunda Operasyon 'la da olsa aşkın pençesinde kıvranan baş karakterin gerçekliğe dönüp olayları itiraf etmesine ve kadının idam edilmesine de. Açıkçası; ilk olması dolayısıyla beklentimin yüksekliğinden midir bilinmez, bir itirafname şeklinde günce olarak planlanan kurgu içinde çoğu yerde boğuldum. Sürekli bir tutku bilmecesi özelinde bilimsel gerçeklikle dünyayı betimlemiş olmak eserin özgünlüğünü çok yıpratmış gibi geliyor bana. Ve Velinimetin iki yerde Yehova gibi akıllı ve sert olduğu benzetmesiyse klasik çevrelere göz kırpması

BizYevgeni İvanoviç Zamyatin · Ayrıntı Yayınları · 20189,2bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hayat Bu