“Diğer yanda sen. Diğer yanda sen ve davranışların. Diğer yanda korktuğunda bana sığınman. Ve en beteri...” İç geçirdi.”Benden korktuğunda bile bana sığınman.”
Kurduğu cümledeki her harf bir araya gelip ruhunu ruhuma bağlayan zincirlere dönüşürken tenime dokunan teni âdeta cehenneme davetiye çıkarıyordu.Ona her dokunduğumda ruhumdaki o kara boşluktan alevler yükseliyordu.
Sen cennetin varlığından gurur duy, demişti Ediz. Ben cehennemi istiyorum
Çığlıklar, sakat kalan ruhların ninnileriydi.
Ölüm, sayıklamaları...
Bazı ruhlar vardır ki karanlıkta var olan, aydınlığı unutan; acıyı kucaklayan ve kurtulma arzusundan sıyrılan.
Şahmeran.
İçinde sakat bir ruh taşıyan o bedenin adı buydu.
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.