Yaşamı sıkıntıyla parasızlıkla küçük yaşlarda çalışma ile geçmiş yazarların edebi dilleri hep beni şaşırtıyor. Bakınız: Knut Hamsun, Herman Merville…Jack London, Amerika’da doğmuş 1900lerde yaşamış, parasızlıktan üniversiteden atılmış, serserilik suçlamasıyla hapis cezası almış, Amerika’yı ve Kanada’yı trenle bir uçtan bir uça gezmiş çamaşırhane, altın arama gibi farklı işlerde çalışmış biridir. Beyaz Diş'in çocuk kitapları kategorisinde olması kitaba yapılan bir haksızlık diye düşünüyorum. Orijinal metni okuyan kimse çocuk kitapları kategorisine kurban edemez London'u. O filmlerde kendine hayran bıraktıran açılış sekansları misali daha kitap başlar başlamaz mekan ve insan betimlemeleriyle kendine hayran bırakıyor: Mekandan bahsederken “Öylesine yalnız ve soğuktu ki ruhunda kedere bile yer yoktu” ya da kişilerin yüzlerinden bahsederken “Ölüler dünyasında bir hayaletin cenazesini kaldırıyorlarmış gibi bir ifade vermişti." 284 sayfada neredeyse hiç diyalog kullanmadan köpek kurt karışımı bir melezin hislerini öyle güzel aktarmış ki.Hayvan doğa,insan insan,insan hayvan ilişkileri,despotizm,hırs düşkünlüğümüz,doymak bilmemezliğimiz… Nefes alan her canlının bir diğeriyle eşdeğer oluşu, babalık içgüdüsüyle evine yiyecek getirmesi, annelik içgüsüdüyle yavrusunu korumak pahasına verdiği mücadele, Beyaz Diş’in inin duvarlarıyla sınırlı içindeki iyilikleri yok edip kötülükleri yeşertecek yaşadıkları ve hayatı, yaşama arzusu, ekolojik döngüde birinin hayatta kalmasının birinin avlanmasına bağlı oluşu, acıyı öğrenme aşamaları…Canlıyı kötü davranışlara iten yaradılışından çok diğer canlılar olduğunu, tehdit altında kalmadan bir hayvanın aslında insana zarar vermeyeceğini öğreniyorsunuz kitabı okurken. Yaşaman için rakibinin yaşamaması gerekiyor, ne kadar vahşice değil mi ama tek besinin etse dolayısıyla bu kanunun içinde katil olmaman imkansız diyorsun okurken ve merhamet ediyorsun hayvanlara. Sonra insanlara bakıyorsun, insanların doğadan, hayvanlardan daha vahşi olduğuna hükmediveriyorsun. İnsanların canlı güçlerini cansız nesneleri kullanarak hayvanlar üzerinde tahakküm kurup eziyetleriyle özgürlüğünü kısıtlayan hatta insan hırsının hayvan dövüşü üzerinden bahis oynanmasına kadar ilerleyen bir çirkinlik…Her insanın güçten hoşlanması ve gücünü kendinden daha zayıf canlılar üzerinden göstermesi, insanların yaşamlarını canlı tutmaları için elzem miydi? Ben kitabı okurken en çok bunu düşündüm. “Yaradılışın derinliklerinde hiç uyanmamış bir takım noktalar vardı. Bir çift tatlı söz ya da okşanmak bu noktaları uyandırabilirdi ama Gri Kunduz ne okşamış ne de tatlı bir söz söylemişti…Onun üstünlüğü vahşiydi; acımasızca hükmedip adaleti sopayla dağıtırdı. Cezayı dayakla verir, iyi bir hareketi dayak atmamakla ödüllendirirdi…”

Beyaz DişJack London · Kırmızı Kedi Yayınları · 201776,1bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.