Saat 02.10
Yüreğimden bir parçayı sayfaların arasına bırakıp kapağını kapattım. Nazan Bekiroğlu’nun okuduğum ilk kitabı. Bunca zaman çok roman okudum bazısında çok ağladım bazısına çok bağlandım. Ama ilk defa bir kitabın sayfaları arasına kendi yüreğimi,acımı,umutlarımı usulca iliştirdim. Gölge oldum tek tek şahit oldum olaylara hepsini izledim,kalbimde hissettim. İki ırmağın farklı kaynaklardan doğup birbirlerine karıştıklarını gözlerimle gördüm,yaşadım. Ne güzeldin. Nasıl güzel bir kitaptın. Daha soluklanmadan üstüne de bi bardak soğuk suyumu içmeden yazıyorum bu satırlarımı. “Aşk” ne meşakkatli bir yolculuk. Ne zor bir göç; birinin kalbinden diğerinin kalbine bir yuva arayışı,kaçış belki de. Aşkın yakıcı alevini yüreğinin her köşesinde hisseden Settarhan ve Zehra’nın onca zorluktan,engebeden, yoldan ve imkansızlıktan doğan güzel hikayesi. Balkan savaşlarından I. Dünya savaşına uzanan bir öykü. İran’dan Trabzon’a bir köprü. Diyorum ya çok meşakkatli bir yol. Belki biraz düşünsem daha farklı şeyler yazardım. Üstüne biraz zaman koysam sindirsem okuduklarımı çok daha güzel ifade ederdim söylemek istediklerimi. Kitabın kapağını kapattıktan sonra aklıma düşen ilk şu oldu: “Evvel refik; Bade’l tarik” Önce yoldaş sonra yol...
Bir şans verin. Belki sizin de gönül bahçenizde nar ağaçları boy verir...
