Avrupa hep demokrasiye sarılmak ister; bunun kendisi için
mukadder bir ölüm olacağını görmek istemez.
Çünkü, Nietzsche’nin net olarak gördüğü gibi, demokrasi bir nihilizm türüdür.
Sadece, en yüksek değerlerin bu değerler biricik “değerler” olacak ve artık Gestalt-bahşeden güçler olmaktan çıkacak şekilde yeniden değerlendirilmesidir.
“Tanrı öldü” sözü bu yüzden bir estetik doktrin değil, Batı tarihinde bir olayın temel tecrübesinin formülüdür.