İntibah, Son Pişmanlık yahut Sergüzeşti Ali Bey... Bir kitabın ne kadar adı olabilirse o kadar ismi var bu kitabın. Geç okuduğum kitaplardan biri de bu. Lisede okusaydım ya şu kitabı. Her neyse hayıflanmanın zamanı değil. Lisede öğrendiğim kadarıyla Türk Edebiyatının ilk edebi romanı olarak kabul edilen bir eserdi diye hatırlıyorum.Kitap dönemin özelliklerini yansıtan düzeyde. Karakter anlayışından çok belli tipte kahramanlar, tesadüf ve talihe dayalı olaylar, romantik öğeler içeren ve zamanın en çok işlenen hatta tek işlenen konusu olan aşk ve sevgi etrafında gelişen bir kitaptı. Yapılan betimlemeler yapmacık, uzun ve gereksiz gibi geldi bana. Yazarın bir nevi kendi düşüncelerini okuyucuya dayatması da hoş değildi. İyi çok iyi kötü çok kötüydü. Yazar kahramanların sözleri, davranışları ile yorumu bize bırakmayıp bundan nefret edeceksin bunu seveceksin minvalinde telkinde bulunuyor gibiydi. Öyle çok fazla beklentiyi yüksek tutmamak lazım. Yeşilçam filmlerini anımsatan bir hikayesi var. Bilirsiniz ki mantığın bittiği yerde Yeşilçam başlar :) Biraz da iyi yönlerinden bahsedelim değil mi? Betimlemeler dışındaki anlatım güzeldi. Arada sırada bir iki filozofik aforizma vardı ve hoştu. Mesela şu söz epey düşündürücüydü: İnsan her nefesi yaşamı uzatmak için alır ancak her nefeste hayatından bir nefeslik zaman eksilir. Kitap anafikir olarak da çok şey katıyor insana. Kitabı daha çok yeni yeni kitap okumaya başlayanlar için önerebilirim. Zira başkaca güzel eserleri okumuşsanız bu kitap size hitap etmeyecektir. Kitabın son cümlesi ile veda ediyorum: fakat herkes bilir ki son pişmanlık fayda vermez...

İntibahNamık Kemal · İlya (Atlantis) Yayınları · 200539,4bin okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ufuk