Schopenhauer bu kitabının giriş kısmında, dünyadaki acıların dayanılmaz varlığından ve varoluşun anlamsızlığını açınlayan sözlerinden başlayarak, karşılaştığımız kötülüklere karşın doğru olanı yapmamız adına sunduğu etik anlayışında merhamet olgusunu ön plana koyuyor ve ahlakını bunun üzerine temellendiriyor. Ona göre, merhametli olmak, gerçek anlamda karşıdakinin görüngüsünü kendi halimizle içselleştirmek olduğundan, ahlak, merhamet sayesinde doğru olanı gösterecektir. İlginç bir etik yaklaşımı, ama bana göre pek bir geçerliliği yok. Yine de okunmalı.
