"Ben sizdeyim. Sen de bize git..."
Yoruma bu trajikomik alıntıyla başlıyorum. Okuduğum diğer Türk klasiklerine nazaran farklı bir konu karşıladı beni: Eşlerin birbirlerine sadakatsizlikleri...
Karakterimiz Şadan'ın ağzından okuyoruz olan biteni. Kendini topluma-okura haklı göstermek için bu duruma herkesin düşebileceği, kimseden farklı davranmadığını ve gizli yapılıyor diye bahaneye saklanmamak itiraf etmek gerektiğini okura sorular sorarak âdeta okuru ikna etmeye çalışıyor.
.
.
.
"Hayatta bir hazır vardır, bir de gaip vardır. Hazır görerek, hissederek, zevk veya ıstırap duyarak yaşadığımız andır. Gaip ise, hayal şeklinde yaşadığımız var olmayan bir ikinci hayattır."
.
.
Siz böyle bir durumu anlatarak normalleştirmeyi nasıl karşılarsınız? Yoruma bekliyorum
