Yani gerçekten beğendiğim bir kitap. Ben böyle psikolojinin olduğu kitapları okumayı çok seviyorum. Bu kitapta bunun için harikaydı. Gülşen Kılıçaslan'ı bu kitapla tanıdım ve en sevdiğim kitabı diyebilirim. Aslında bu benim ikinci okıyuşumdu. Galiba bu nedenle kitabı ilk okuyuşuma göre daha çok hissettim. Kitabı yaşadım bütün o duyguları tattım diyebilirim. İlkinde böyle olmamıştı ama Emre'nin tekrar krize girdiği zamanlarda ben ağladım resmen. Sanki Elif karakteri benmişim gibi acı çektim. Bu belki bu aralar duygusal olduğum için de gerçekleşmiş olabilir. Genel olarak yüz gülümseten tatlı sahneler var. Elif ve Emre aşkı güzel. Okuyabilirsiniz.
