Arkadaş, yoldaş! Ey vatandaş uyan!
Yatma artık, yeter... Değişti zaman:
Sıyrılır bak, yavaş yavaş zulmet,
Bari dan yıldızından al ibret!
Ne diyor bak, o pembe çehreli nur?
Seher olmuş, demek güneş doğuyor.
Azıcık varsa hissü vicdanın,
Kalk, uyan! Sönmemişse imanın.
Kalk, uyan! Gör ne fikre hadimsin?
Kimlerin oğlusun, nesin, kimsin?
Sürünüp durma böyle, bir yüksel!
Bir düşün, gör beş altı asır evvel
Ne idin? Şimdi nerdesin, bu ne yes?
Aceba yok mu sende izzet-i nefs?
Bu kadar sarhoş oldun, işte yeter
Tiksinip bir ayılda gör ne haber?
Adem evladı kol kanat açarak,
Çarpışır yerde, gökte od saçarak.
Yetişir, haydi zaaf-ı aczi bırak!
Kan, alev püsküren muhitine bak!
Bakta bir an tasavvur et yarını,
Daha süratle at adımlarını.
Kim bakıp dursa bil ki kaybedecek,
Ayak altında mahvolup gidecek...
Sürüsünden kenar olan koyunu
Canavar parçalar, görüp de bunu.
Dona kalmakta var mı bir mana?
Bunca zillet yetişmiyor mu sana?
Çok ezildin, yeter! Er oğlu er ol!
Çırpınıp care-i halas ara, bul!
Koşarak nura, cehli et pamal
Hep senindir şeref, ümit, ikbal.
Şaşırıp durma böyle... Bir aydın
İdeal arkasınca koş, çırpın!
İdealsiz nicat ümidi muhal...
"İttihad" işte en büyük bir ideal!
Seni kurtarsa, kurtarır birlik,
Çünkü birliktedir fakat dirlik!
Hüseyin Cavid
Sayfa 865 - Küsena Yayınları
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.