Hayatın içinde geçen, belki de dışarıdan bakınca pek önemsemediğimiz o anları konu almış Ishiguro. Sanki ufak bir ana büyüteçle yaklaşmış ve inceliyor gibi, insanlar arasındaki “tuhaf” ilişkileri, hisleri, müziğin insanlardaki yansımasını okuyorsunuz. Peri masalı ya da büyülü bir gerçeklik yok öykülerde, hayatın kendisi gerek mutsuzluğu gerekse sıradanlığıyla yansıtılmış.
Yüksek beklentilerle başladığım halde okunması zor bir kitap oldu benim için. Karakterleri yüzeysel tanıdığımız ve “an”lar ile “his”lere odaklandığımız için öykülerin tam olarak içinde hissedemedim. Ancak belki de yazarın amacı tam olarak budur, karakterlerden ve süregelen hikayelerdense o nadir yaşanan “an”lara odaklanmamızı istemiştir.
Ishiguro’nun öykülerini okumak benim için iyi bir deneyimdi, Noktürnler’i hayatın içindeki ufak anları durdurup incelemek isteyen herkese tavsiye ederim.