Clarice Lispector baş döndürücü bir felsefi vizyona sahip şahsına münhasır bir edebi yazar. Kitap Spinoza’nın felsefi başyapıtı Etika’nın neredeyse bire bir edebi uyarlaması. Öte yandan başta Kafka’nın Dönüşüm’ü olmak üzere modern edebiyat kanonuyla didişen bir yapısı var. Aynı zamanda ancak Virginia Woolf romanlarında bulmanın mümkün olduğu zarif bir akışkanlığa sahip. Fakat Clarice’in metni bu kolajla açıklanamayacak denli kendine özgü. Etkileyici bir yeğinlikle örülü ayrıca öyle ki, neredeyse her beş on sayfada bir insanı nefessiz bırakıyor. Kesinlikle 20.yüzyılın en gizemli, çekici ve harika kadını, Lispector. Nadide bir parça adeta. En son okuduğum kitabıdır, ‘’G.H.ye Göre Çile’’ ve diyebilirim ki en sert ve en acımasız ve de en ciddi eseri idi. G.H. elittir, belki doğru tanım burjuvadır demek daha yerinde olur ve boşalan hizmetçi odasındaki bir hamam böceği üzerinden derin bir iç monolog başlar..
Dış dünyadan ziyade dış dünyanın bireyde bıraktığı izlenimlere, onun zihinde yarattığı duygu ve düşünce süreçlerine yönelen ve ‘ben’e yoğunlaşan Lispector, gerçekten de modernist edebiyatı Brezilya’ya taşımış. Bu romandaki ben anlatımıyla G.H. hem bir özneyi hem de insanın ötesinde ve üzerinde bulunan fikirlerin taşıyıcısı..
Lispector’ı modernistlere yaklaştıran bir diğer özellik imla kurallarını esneten, kesik kesik, yoğun ve şiirsel dilinde. Böylelikle bir yandan kendisinin bile kavramakta zorlandığı meselelere açılan, diğer yandan yazma aracınının sanatsal imkânlarını yazma anında keşfeden bir anlatıcının içini dökme sürecini yakalayabiliyor. İnsan içini nasıl anlatır
