Toprak soğuktu; çiseli, bulanık havalarda rüzgar devamlı esiyordu. Islak çukurlarda kemikleri sızlayan, öksürdükçe gözlerinden yaşlar boşanan askerlerimizin yüzleri tunçtan maske geçirilmiş gibi yanmıştı. BÖYLE DURUMLARDA ZAMANIN NE KADAR FECİ BIR ŞEY OLDUĞUNU, NASIL DA GÜÇ GEÇTİĞİNİ İNSAN ANLIYORDU...
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.