Dün itibariyle bence modern çağın en büyük başyapıtlarından biri olan Karl Ove Knausgaard’ın Kavgam serisi bitirdim. Son kitap olan Son’u anlatmadan önce 5 kitap boyunca kah çocukluğunda, kah babasıyla olan ilişkilerinde, kah Kuzey Norveç’in ufak bir kasabasındaki okullarda, kah Bergen’in üniversite yaşamında yazarın hayatına konuk oldum ve bunun muhteşem bir tecrübe olduğunu düşünüyorum. Bana tamamıyla uzak bir kültürün, coğrafyanın; yazarın inanılmaz yeteneğiyle birlikte iliklerime kadar işlendiğini, bugün Bergen’e veya Stockholm’e gitsem yabancılık duymadan gezeceğimi, yaşayacağımı rahatlıkla hissedebiliyorum. 6 kitaplık serinin sonuncu kitabı olan “Son” 993 sayfadan oluşan gerçekten uzun bir kitap. Serinin önceki kitaplarında yazarın hayatına çeşitli zaman dilimlerinde konuk oluyorduk. Özellikle kendisi ve çoğu zaman çevresi hakkında sert gözlemlerine tanıklık ediyorduk. Bu durum 5 kitap boyunca aklımı kurcalayan sorulara sebep olmuştu. Söz konusu sorulardan en önemli ise bu kadar içten ve doğrudan yazılmış bir kitabın yazarın ailesi, akrabaları, arkadaş çevresi tarafından nasıl karşılanacağı idi. Son kitapta diğer kitapların basım sürecini, basılmadan ve basıldıktan sonraki tepkileri, taslakları okuyan akraba ve arkadaşların tepkilerini yazar bize oldukça samimi bir şekilde aktarmış. Knausgaard bu süreç ve tepkiler dolayısıyla yaşadığı iç savaşı ve şüpheleri kitabın üçte birlik bölümüne kadar çok iyi bir şekilde dile getirmiş. Kitabın 340 ila 726. Sayfaları arasındaki “Ad ve Sayı” bölümü ise önceki kitaplardan ve bu kitaptan bağımsız ama aynı zamanda bağlı bir bölüm haline gelmiş. Bana bu noktada yazarın iç dünyasına ve benliğine doğru bir yolculuğa çıkıyormuşuz gibi geldi. “Ben”, “Sen”, “O” ve “Biz” kavramları çerçevesinde Kafta, Mann, Proust gibi ünlü yazarların eserlerini Karl Ove Knausgaard’ın gözü ve bilgi çerçevesinde inceliyor ve uzunca bir süre aynı kavramlar kapsamında Hitler’in hayatına konuk oluyoruz. Benim açımdan bu sayfaları okumak oldukça şaşırtıcı ve değişik bir tecrübe oldu. Fakat her ne kadar güzel yazılmış olsa bile, bahsettiğim sayfalar hem önceki 5 kitaptan hem de bu kitaptan oldukça kopuk yazılmış gibi bir hissiyat oluşturdu bende. Ayrı bir kitap olarak ele alınabilecek bir kitap bile olabilirmiş bence. 726. sayfadan sonra ise yine son kitabın nasıl yazıldığı ve ailevi sorunlarıyla Karl Ove Knausgaard bildiğimiz haline geri dönüyor ve bir çırpıda bitirilen 250 sayfa ile yine bize konuk oluyor. Seriyi okumadan zaten bu kitabı okumak imkânsız fakat seriyi önerdiğim arkadaşlarım ya kitaba bayılıyor ya da nefret ediyor. Kendi hayatını anlatan bir adamın kitabı. Size çok uzak da gelebilir çok yakın da. Ben yakın gelen şanslı %50’nin içinde olduğumu düşünüyorum. Bir şans verin bu seriye belki de şu ana kadar okuduğunuz en iyi kitaplarla karşılaşacaksınız. İyi okumalar.

SonKarl Ove Knausgaard · MonoKL · 202046 okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.