Şimdi ne iyi olurdu çardaklar, teraslar altındaki kahvelerin renk renk masalarının oraya gitmek, kaleden, mutlak bir sessizlik içersinde görünen çevreyle kucaklaşmak, sevişmek, dertleşmek renkli doğayla ve unutmak eşiği, kapıları, insan kokan kemerleri, onlara coşkuyla sarılan asma yapraklarını, seven, alçalıp küçülen latif pencereleri, çiçekleri.
Sayfa 26 - Hece YayınlarıKitabı okudu
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.