Ümmügülsüm Özkara: Akıl, duyguların kökünü kurutur. Şair de bunun farkında ki bir şiirinde şöyle diyor: Ah olacağı buydu oldu, Duygularla öyle çok uğraştım ki Artık aramızda ne bir sır Ne güven, ne inan, ne uyum... Sonunda tükettim ruhumu: Sevinirken sevincimi seyrediyorum Korkumla korkmuyorum şimdi. Madem bir kapı aralıktır, Sen sonuna kadar aç onu. Artık bendeki insandan kurtuldum Sevgisiz yaşayacağım sevgiyi... Bu şiir tarihî maddeciliğin insanı nasıl ruhundan, sevgisinden ve hatta insanlığından uzaklaştırdığını açıkça ortaya koyuyor. Böyle bir görüş, öyle sanıyorum ki, şiiri de lüzûmsuz kılar.

Akıl, duyguların kökünü kurutur. Şair de bunun farkında ki bir şiirinde şöyle diyor: Ah olacağı buydu oldu, Duygularla öyle çok uğraştım ki Artık aramızda ne bir sır Ne güven, ne inan, ne uyum... Sonunda tükettim ruhumu: Sevinirken sevincimi seyrediyorum Korkumla korkmuyorum şimdi. Madem bir kapı aralıktır, Sen sonuna kadar aç onu. Artık bendeki insandan kurtuldum Sevgisiz yaşayacağım sevgiyi... Bu şiir tarihî maddeciliğin insanı nasıl ruhundan, sevgisinden ve hatta insanlığından uzaklaştırdığını açıkça ortaya koyuyor. Böyle bir görüş, öyle sanıyorum ki, şiiri de lüzûmsuz kılar.

Sayfa 165 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu

Şiir Tahlilleri 2 Mehmet Kaplan

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ümmügülsüm Özkara