Çeşitli okumalara ve Torino Üniversitesi'ndeki sanat tarihi
derslerine dayanarak Gramsci, ressam Timanthes hakkında sıkça dile getirilen bir konuya değiniyor. Plinius'a göre Timanthes, Iphigenia'nın kurban edilmesine tanıklık eden herkesin yüzlerindeki acı ifadesini resmetme yeteneğini sergilerlikten sonra Iphigenia'nın babası Agamemnon'un yüzünü bir örtüyle örtmeyi tercih etmiştir, zira böyle temel ve tarifsiz bir acının tasvir edilmeden bırakılması daha iyidir. Gramsci, muhtemelen orijinali Timanthes'e ait olan Pompeii'deki freskten bahseder. Bu freskte Agamemnon kurban töreninden hemen önce yüzü örtülü bir şekilde tasvir edilmiştir. Öte yandan Gramsci'nin resimdeki örtülü acıyı, hatalı bir şekilde başka bir analoji yaparak aktarması tuhaf ve belki de psikolojik açıdan anlamlıdır: Analizinin dört ayrı yerinde Gramsci, "Iason'dan yaptığı çocukları öldürürken yüzü örtülü bulunan" Medea freskinden söz eder. Ne var ki, Pompeii'deki freskler Medea'yı çocuklarını öldürürken tasvir etmemektedir. Bunların birinde, karamsar bir dalgınlık içinde oturmuş, anne olarak kaderine ağlar haldedir. Diğerinde ise çocuklarının yanında daha boş ve anlamsız bir şekilde oturmaktadır. Bu fresklerin hiç birinde yüzü örtülü değildir.
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.