Demir tam arkamda, elimi benim arkama çekmişti ve orada tutuyordu. Kimse bunu görmüyordu ama benim hissediyor olmam yeterliydi.
"Atagül Lisesi!" dendiğinde hemen arkamı dönüp Demir'in boynuna atladım. Beni havaya kaldırıp döndürmeye başladı. Herkes çok mutluydu. Beni yere indirdiğinde hemen suratındaki gülümsemeyi sildi, ciddi haline geri döndü. Siyah deri ceketini düzeltti ve kollarını kucağında bağladı. Ne yani mutluluğu üç saniye mi sürüyordu?
Olsun. Demir'e ilk defa böyle sarılmıştım ve bu bana üç gün yeterdi
Sayfa 243Kitabı okudu
·
13 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.