"Mücella'nın gözünün önünden ne kadar çok hayat kayan yıldızlar gibi bir parlayıp bir sönerek akıp gitmişti de bir tek o, bir kaya parçasına tutunmuş bir yosun dalı gibi, dalga vurdukça yalpalasa bile yerinden kıpırdamamıştı. Yapayalnız tükenen bu hayat, kendisi için değil başkaları için yaşanmıştı." İşte kitabın sonundaki çokça beğendiğim bu cümleler anlatıyordu çoğu şeyi, Mücella'yı. Vefakar, sadık, anneciğinin sözünden çıkmayan, herkesin yardımına koşup, kendinden önce her zaman başkalarını düşünen Mücella'yı. Başkalarının çocuklarına anne olabilen iyimser, şefkatli Mücella... Herkes kendi hayat yoluna savrulunca yapayalnız kalıveren ve geçmişe dönüp her baktığında ah çeken pişman olmuş bir Mücella. İlk defa okuduğum bu Nazan Bekiroğlu kitabı, 70li yılların olaylarına değinirken aynı zamanda da danteller, çeyizler, radyolar, gaz lambaları ile nostaljik bir hava yaratıyor. Sadeliği, akıcılığı, betimlemesiyle (özellikle Karadeniz'i) diğer kitaplarına da değinebileceğim bir yazar. Umarım siz de seversiniz :)

MücellâNazan Bekiroğlu · Timaş Yayınları · 202110,1bin okunma

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rabia