Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
Gönderi
Ölü Çiçekler Müzesi’nde Gezinti
Dikkat: Tatkaçıran/oyunbozan içerir.
Ölü Çiçekler Müzesi’nde Gezinti
Ulaş Başar Gezgin
‘Ölü Çiçekler Müzesi’, yazar Gözde Kurt’un psikoloji ağırlıklı öykülerini topladığı bir kitap. Kitap, 14 psikoloji ve felsefe ağırlığı taşıyan kısa öyküden oluşuyor. Yazarın daha önce yayınlanmış ‘Kozanın Tereddütü’ adlı bir romanı da bulunuyor.
Kurt öykücülüğünün temel konuları ve anahtar sözcükleri şöyle sıralanabilir: Ben, iç dünya, dönüşüm, rüya, uyku, uyanma, iç diyaloglar ve ötekiler.
Kurt öykücülüğü, anlatı-yoğun yaklaşımların tersine, Bilmece, Başkalaşım, Dönüşüm, Olgunlaşma, Aşk ve Zavallı Aşırılık olay-örgülerine dayanıyor. Öyküler, daha çok, ‘dışarıda’ değil, kahramanların içinde geçiyor.
Kurt öykücülüğünün bir özdeyişi varsa, o, “insan, yalnızdır” olacaktır. Cep telefonlarının, internetin, sosyal medyanın vb. her taraftan bizi kuşattığı çağımızda; insanın yalnız kalma seçeneği, yalnızca “kalabalıklar içinde yalnız (kala)kalma”ya dönüşürken; Kurt’un kahramanlarının içe dönüklüğü, ya günümüzdeki atipik bireylere ya da geçmişimizdeki bilişim ağlarına daha az dolanmış bireylere bir selam olarak okunabilir. Kurt’un kahramanları, 1980’lerin ‘atomize olmuş birey’i ile akraba sayılabilir.
Kurt’un öyküleri, çoğunlukla bilmece gibi. Bizi, başlarda, anlatıya belli bir anlam yüklememiz için kandırır; ama sonlarda, aslında anlatıyı yanlış yorumladığımızı; işin aslının farklı olduğunu anlarız; ve böylece çözeriz bilmeceyi.
Kurt’un öykülerinde, topluluk, toplum ve doğa, pek görünmez ufukta. Çatışmalar, çoğunlukla kahramanın içindedir. Kimi zaman, bu çatışmaların dışa yansıdığını görürüz; kimi zaman ise, dışsal çatışma sandıklarımızın, sonunda içsel çatışma olduğunu öğreniriz.
Kurt’ta ağırlık, kişiliktedir. Rus yazarların yolunda, derin kişilik çözümlemelerine girer o; anlatının ortamı ve olaylar önemsizdir.
Çeşitli yazarlarda olduğu üzere, Kurt’ta da, kişiliklerin aşırı özellikleri vardır. Bu aşırı özellikler, anlatılmaya değer bulunmuştur; ve tam da bu aşırılıklar vardır öykünün merkezinde. Örneğin, ‘Niyet’in Falhanesi’ adlı öyküde, Zehra’nın sinema ile ilişkisi, başlı başına bir öykü konusu olmuştur.
Kurt’un okur kitlesi, kimlerden oluşuyor olabilir? Üniversite gençliğine yazıyor o. Ergenlikteki çelişkileri ileri yıllara taşımayı bir erdem olarak gören o deli dolu yıllar. Ergenler de okur elbette; ancak, Kurt’un öykülerinin derinliği, herhalde onlara ağır gelecektir.
Kurt’un birinci tekil ve üçüncü tekil diliyle yazdığı öykülerde, doğal olarak, ciddi farklar gözlemliyoruz: Birinci tekilde yazar, daha derin kişilik çözümlemelerine girişiyor; üçüncü tekilde ise, daha çok romanlarda gözlemleyebileceğimiz dışsal anlatıcı modeline geçiyor.
Ana konu, psikolojik durumlar olsa da, Kurt’un gerçekçi olmak gibi bir kaygısı var. O nedenle, en fantastik öykülerinin sonunda, aslında herşeyin rüya olduğunu öğreniyoruz. Aslında, bu gerçekçi olma kaygısı, yazarı kısıtlıyor. Sonunda rüya olduğunu anlamadığımız öyküler yazmalı bundan sonra Kurt. Açık bırakmalı sonu... Rüya mıydı, ameliyat masasında beynimin belli bölgelerine elektrik mi verdiler, n-boyutlu paralel evrenlerde yaşananlar mıydı bunlar... Hiç önemi yok...
Kurt, ‘Sanrı’ adlı öyküsünde, bir tiyatro oyunu yazma yeteneğine sahip olduğunu kanıtlıyor. Ancak, öykünün adını ‘Sanrı’ koyduğu için, sonu baştan söylemiş gibi oluyor.
‘Ölü Çiçekler Müzesi’ni okurlarımıza öneriyoruz. Bir fikir vermesi açısından, yazımızı kitaptan alıntılarla bitiriyoruz:
“Kendimle ilgili fazla konuşmuyor olmamın sebebi, kendimi iyi tanıyor oluşumdur. Habire kendisini anlatmaya çalışanlar, kendilerini fazla tanımayan insanlardır. Kendilerini anlata anlata, kendilerini bulacaklarını sanırlar. Bunu farkındalıksız yaparlar üstelik. Oysa önce uzunca bir süre kendilerini dinlemeleri gerekir.” (s.37)
“Karaköy’de, karayla denizin birleştiği yerde, karayı arkasına alarak ama o karanın üzerinde sahip çıkması gerekeni, süregiden kavgasını unutmayarak ilk nefesinin dumanını önündeki denizin maviliğine kattı. Ona arkadan bakan biri, bir eli cebinde diğer eli sigarasında, epey üşümüş, gözleri uzakta ve düşünceli bir kadın görebilirdi.” (s.102)
“Hafızamda şimdi kadar canlı olan şeyler taşıyorum: O kokmayan, renksiz, ölü çiçeklerin canlılığı... Yine o çiçeklerin masum kabuğumu nasıl kolayca soyduğu ve içimde insani ve hayvani olanı, birlikte ve çarçabuk nasıl dışarı çıkardığı. Önce, o günkü aklım ve kalbimle içimde aşka dair ne varsa duyumsamış, sonrasında maruz bırakıldığım hayalkırıklığının şiddetiyle, bir insana karşı duyulabilecek hiddet duygusunu derinlemesine özümsemiştim.” (s.132)
Künye
Gözde Kurt. Ölü Çiçekler Müzesi. İstanbul: Postiga Yayınları. Eylül 2011. 143 sayfa.
Kaynak: Gezgin, U. B. (2017). Anlatıbilim Açısından Roman, Öykü ve Masal İncelemeleri (2000-2017) [Novel, Story and Fairy Tale Analyses through Narratology].
ANLATIBİLİM AÇISINDAN ROMAN, ÖYKÜ VE MASAL İNCELEMELERİ (2000-2017)
Prof.Dr. Ulaş Başar Gezgin
Yazında Ezilenler ve Ezilenlerin Yazını
1. Marksist Açıdan Türk Romanı.
2. Sovyet Türkologlarının Gözüyle Türk Yazını.
3. Yaşar Kemal’i Yaşar Kemal Yapan 6 Özellik.
4. ‘Boynu Bükük Öldüler’: İlk Yılmaz Güney Romanı.
5. Yıllar Sonra Yeniden Genç Gorki ve Arabesk.
6. İvan İvanoviç Var mıydı Yok muydu?
7. Bulgaristan Hatırası Bir Marksist Türkolog: İbrahim Tatarlı
Sabahattin Ali Yazını
8. Anlatıbilim Açısından Kürk Mantolu Madonna.
9. Merhum Marko Paşa’nın Size Çok Selamı Var.
10. ‘Değirmen’de Sabahattin Ali Öykücülüğü.
11. ‘Kağnı’da Sabahattin Ali Öykücülüğü.
12. ‘Yeni Dünya’da Sabahattin Ali Öykücülüğü.
13. ‘Sırça Köşk’te Sabahattin Ali Öykücülüğü.
14. ‘Ses’te ve ‘Esirler’de Sabahattin Ali Öykücülüğü.
Gülmece ve Hiciv Anlatıları
15. Muzaffer İzgü Öykücülüğü: Azrail’den Bir Namussuz’a.
16. Gülmece yazarı olarak Hasan Hüseyin: ‘Made in Turkey’.
17. ‘Bay Düdük’ (1958).
18. Bir Heccav Olarak Ümit Yaşar Oğuzcan.
Çokkültürlü Yazın Çokkültürlü Toplum
19. Türk Yazınında ‘Etnik Öteki’ İmgesinin Açımlanmasına Giriş Olarak Hüseyin Rahmi Yazını ve “Yankesiciler” Adlı Öykü.
20. Çokkültürlü Toplum Çokkültürlü Öykü: Sait Faik Öykücülüğünde Ermeni İmgesi.
21. Saroyan Öykücülüğü ve Yetmiş Bin Süryani.
Masallar ve Efsaneler
22. Eskimeyen Bir Yazın Evreni: 30 Yıl Sonra Yeniden Behrengi.
23. Ferçler ve Zebler: ‘Binbir Gece Masalları’ Üstüne Bir İçerik Çözümlemesi Denemesi
24. ‘Masalın Aslı’.
25. ‘Vietnam Efsaneleri/ Vietnam Söylenceleri’.
26. Tibet Masalları.
Vietnam ve Tayland Yazını
27. ‘Direnme Savaşı’: Direnenlerin Tarafından Vietnam-Amerikan Savaşı.
28. ‘Şafakta Kazandık Zaferi’.
29. Bir Vietnam-Amerikan Savaşı Romanı: Gök Cephesi
30. Siyam Romancılığı Bağlamında Romanda Gerçeklik Sorunu.
31. Siyamlı Romancı Siburapha’nın Yaşamı.
32. Siyamlı Şair Sunthorn Phu’nun 'Phra Abhai Mani' Adlı Yapıtındaki Anlatının Özeti ve Değiniler.
Türkiye Yazını, Türkçe Yazın
33. Öykücü Yönüyle Ahmet Cemal’i Anarak.
34. Torik Akını: Az, Öz, Akıcı, Okunası
35. İstanbul Öyküleri.
36. Onyıllar Sonra ‘Vatandaş’ı Yeniden Okumak
37. Ölü Çiçekler Müzesi’nde Gezinti.
38. ‘Uzaklara Mektuplar’.
39. Ali Rıza Arıcan Öykücülüğü
40. Puslu Kentin Mavisi: Modern Çin’den Öyküler.
Taylan Kara Yazını
41. Poe’nun Kuzgunu: Derinden ve Uzun...
42. ‘Böyle de Buyurabilirdi Zerdüşt’: Hiççi Bir Başarı Öyküsü.
43.‘Vasatlığa Giriş Dersleri’: Yine de İnsana Dair.
44. Vasat Edebiyatı 101: Mizahla Polemik Arasında.
Ütopya Anlatıları
45. Uzaklaşan Ütopya ve Distopyalaşan Dünya.
46. Devrim Öncesi Edebiyatında Ütopya: Kızıl Yıldız (1908) Örneği.
İranlı Öykücüler
47. İranlı Öykücüler: Hem Yakın Hem Yakın (1-4).
48. Çağdaş İran Yazınının Öncüsü Sâdık Hidâyet (1-4).
Avrupa Yazını
49. Fransız Yazınında Bir ‘Muhalif Yazar Miti’ni Sorgulamak: Marguerite Duras.
50. (Ölüm Yıldönümünde) Jose Saramago’yu Anarak...
51. Bilişsel Bilimlere İlişkin Bir Roman: ‘Düşünce Balonları’
Diğer Yazılar
52. Darüşşafaka ve İmkansız Hayatlar.
53. Endonezya’dan Bir Öykü: ‘Kral, Cadı ve Papaz’.
54. Azerbaycan’dan Bir Öykücü: Anar.
55. ‘En-Dor’a Giden Yol’.
56. İki Çocuk Öyküsü: ‘Başka Karıncalar Diyarı’ ve ‘Yerle Gök Arasında’
57. Defterde Kalan Borges (1899-1986) Dipçeleri.
58. Latin Amerika’nın Çatık Kaşları: Bir Cehennem Ağacı Olarak Muz Ağacı.
59. Başka Dünyalar Açısından Nobel Yazın Ödülü’ne İlişkin Değiniler.
Gezgin Yazını
60. Ulaş Başar Gezgin’le Yeni Romanı Üzerine (Söyleşi).
61. Babasız Bir Roman Kişiliği Yaratmak (Söyleşi).
·
138 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.