"Evrenin yanında çok küçük kaldığımızı biliyordum, bir hiç olduğumuzu biliyordum; ama böyle ölçüsüz derecede hiç olmamız, bir bakıma kişiyi hem eziyor hem de güven veriyor. İnsan düşüncesinin sınırları dışına taşan şekiller ve boyutlar, çok, ama çok güçlü. Tutunabileceğimiz herhangi bir şey yok mu bu evrende? İçine tepeleme daldırdığımız o yanılsamalar karmaşası içinde, bir hakikat heykeli olarak dikilmiş tek bir şey var, o da sevgi. Gerisi hiçlik, bomboş bir hiçlik. Kocaman, karanlık bir uçurumdan aşağı bakmaktayız.
Sayfa 145Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
yazarın Julian Green' den yaptığı alıntı
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.