Hasta terapiste, “Hiç arkadaşım yok” dediğinde, terapist
“Mutlaka en az bir arkadaşınız vardır” diye bir yanıt vermez..Terapist, hastasının kendisini nasıl hissettiğini araştırmasına yardımcı olur. Bunu, söylenenlerin önemini azaltarak değil
aynen geri yansıtarak yapar. Yalnızlık çeken hasta örneğinde
terapist, “Kendinizi hiç arkadaşınız yokmuş gibi mi hissediyorsunuz?” diyecektir...
Hastanın moralini düzeltmeye ya da problemlerini
çözmeye çalışmadan sadece söylediklerini tekrarlayarak, terapist hastasının kendisine sıkıntı veren şeyin bilincine varmasına yardımcı olur. Psişik acısını sempatik bir kulağa boşaltarak,
hasta içine hapsettiği gerilimi serbest bırakır. Artık düzeltici
önlemlere hazır hale gelmiştir.