Kitapta, farklı şehirlerden Ankara'ya gelen, farklı karakterlerde olan bir grup üniversiteli gencin hikayelerine, düşüncelerine, duygularına, aşklarına, acılarına, arkadaşlıklarına, yaşadıkları zorluklara, değişim ve dönüşümlerine, anılarına, nasıl olgunlaşma süreci geçirdiklerine, kısacası hayatlarına, bazen hüzünle, bazen de gülümseyerek konuk oluyor, bu akıcı, sıcacık hikaye ile tozlu sayfalarımızdaki anılarımıza, özlemle yolculuk ediyoruz. ~ Gri ....Tam da kitabı ve Ankara'yı özetleyen renk... Konya Selçuk Üniversitesi mezunu olmamdan mütevellit ve tabii sayfam dolayısıyla tanıştığım Ankaralı arkadaşlarım var, bu yazdıklarımı okuyunca belki içerleyecekler bana ama bende şehrinize ısınamayanlardanım. İklimi zaten ortada karasal ama iklimi şöyle dursun şehrin kendisi soğuk, kasvetli geliyor bana. Bürokrasinin matlığı, memurların suratsızlığı yansımış şehre. Ayrıca çok karmaşık ve ters. Ankara'da, her toplu taşımaya binişimde, gideceğim istikamete değilde sanki tersine gidiyormuşum gibi hissediyorum. Bir mecburiyetim olmadığı takdir de yaşamak aklımın ucundan geçmeyecek bir şehir. Gerçi sokakları denize çıkmayan hiçbir şehirde yaşayamam ben. Yahya Kemal'e sormuşlar; "Ankara'nın nesini seversin?" diye, "İstanbul'a dönüş yollarını severim" demiş. Benimki de o hesap. Ankara, bir tek şiirler de ve şarkılar da güzel. Tıpkı önerdiğim şarkı da olduğu gibi.

GriÖmer Özen · 5 Şubat Yayınları · 202053 okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

cadininnkazani