Profesör bu konu üzerinde kafa yordukça,aslında bu yabancılaşmanın en derin anlamıyla yaşandığını kavradı.Herkes yabancılaşmıştı,yabancılaşıyordu.Toplum kuralları ve çevremizde tahkim ettiğimiz maddi dünya,bizi bu yabancılaşmadan koruyan gardiyanlardı âdeta.Yolumuzu şaşırdıkça,alışkanlık denilen ılık kaplıca sularının içine gömülüp rahatlıyorduk.Sonunda bize yol gösteren şey; evde her zaman oturduğumuz koltuğun aşina yumuşaklığı,gözü kapalı çevirebildiğimiz banyo musluğu ve başımızın yastıkta bıraktığı iz oluyordu.Kendi egemenlik alanını belirlemek için ağaçların altına sidik fışkırtıp sonra kendini bu sidiğin sınırları içinde güvenli hisseden köpeklere benziyordu insanlar da; aşina kokular ve aşina eşya arasındaki bir mutluluk formülü.
Sayfa 31Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.