Tanrı Halkın Ruhunda Ölüyor!
(DİN)
[Sf.49]Halkımız ruhen ağır yaralıdır. Feci bir şekilde yaralıdır. DİN; insanın dünyaya, insanlara, tarladaki otlara olan bağlılık duygusudur. Eğer böyle bir bağlılık yoksa ne devlet, ne toplum, ne de aile var olur. Hatta insan dahi olmaz. Devlet için bu bir tehlikedir.Kitlelerin dini umursamazlığı halk için çok tehlikeli bir hastalığa dönüşebilir. Hoppa gençliğimiz liberal düşünürlerin de ısrarla dediği gibi dinsizliği düşünce özgürlüğünden sayıyorlar. Dinsizlik halkın ruhunun yoksulluğudur, hastalığıdır. Tüm bunların sonunda ise hayvan-insanlar, ahlaksızlık, kaba bir egoizm, soygunculuk ve küstah bir ahlâki rahatlık kalıyor elimizde.
(TANRI HALKIN RUHUNDA ÖLÜYOR)
Ve ben bir fani olarak sizlere, kilisenin çobanlarına sesleniyorum. Tanrı halkın ruhunda ölüyor. Bu ölümden daha feci ne olabilir? Tanrı’nın önünde kendi vicdanınıza dürüst olmak istiyorsanız etrafınızda suçlu aramayın. Bütün dinlerin sahte sofularının bugüne kadar yaptığı ve yapmaya devam ettiği gibi aydınları, felsefeyi ve bilimi suçlamayın.
(HALKA TANRI’YI VERİN)
[Sf.50] Kendinizi suçlayın!
Kendinizi tedavi edin!
Halka nasıl öğreteceğinizi öğrenin!
Tanrı’yı içinizde arayın. Sonra da halka, Tanrı ile geçirecekleri bir yaşam yolu öğretin.
Tekrar ediyorum. Gönüllerde Tanrı olmadan, halkımıza kurtuluş yok. Kilise büyükleri, sizlere olan konuşmamı bir yardım çağrısıyla bitiriyorum: Halkımızı kurtarın. Ona Tanrı’yı verin. Ölü inanç formüllerini değil, ruhlarında Tanrı’yı duyacakları canlı bir his verin.
Sayfa 49 - İndigo Kitap, 13.Baskı(Çeviren: Burak Cemil Yılmaz)Kitabı okudu
··
5 görüntüleme
Dini, farklı tanımlamış konuşmacı. İhtiyaç duydukları alanla... Eksik bir tanım olduğunu düşünmek istemiyorum zira bu konuşmaları yapan “ahiretin” de zaten farkındadır ama dünya hayatı çığırdan çıktığı için, tanımı bu şekilde yapmış. Olduğu kadarı ile de doğru bir tanım.
“Bundan daha feci ne olabilir?”
Evet, insanı Tanrısal yönünden soyutladığımızda geriye ne kalır?
O yön de zarar görür mü?
Zarar görür demeyeyim de, insan o yönünden uzak uzak uzak düşer belki de hayvaniliği bırak, bitkisel madeni yaşam formlarına bile gerileyip hiçliğe sürüklenebilir belki. Yani teorik olarak konuşuyorum. Her şey kaybedilebilir, diye düşünüyorum.
Bu konuşmaları rahiplere Fin münevveri Snelman yapıyor.
Hayata bağlılık, hayatla bağların güçlü olması cidden çok önemli. Birilerinin hayata aşırı bağlılıkları ve bağımlılıkları, ehl-i dünya olmaları, bizi hayatı kutsamaktan alıkoymamalıdır. Hayat kutsaldır. Bunu okul yaşamına benzetiyorum; bir gün mezun olacağım nasıl olsa, diye düşünerek okul yaşamını aşağılamak ve hor görmek, boş vermek olur mu? Olmaz. O halde...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.