Emrah Serbes’ten (sonunda T yok) tam da bu günlerde yeni kitap beklerken. Okumadığım kitapları sakladığım dolapta buldum Hikayem Paramparçayı. Pazar günü öğleden sonrasında da okuyuverdim. Samimi yazıyor Emrah Serbes, kasmıyor, cümleleri süslemiyor, ima etmiyor, üzerini örtmüyor. Neyse o.
Kitapta da yazdığı gibi; “Yıkılmak için dizilen domino taşları gibiyiz. Biri gelir sana çarpar, seni yıkar ama onu da başka biri yıkmıştır.”
