Benim için bu duygu bir zamanlar Lamb of God'ın yeni albümünü beklemenin, final proje tesliminin sonuçlarını öğrenmenin ya da Prag'a giden o otobüsün farlarını uzaktan görebilmenin verdiği umudun hissiyatıydı. Sanırım bu ülke bizi ruhsuz, ilgisiz ve donuk olmaya itiyor. Zweig Türkiye'de yaşamış olsaydı bu bekleme duygusunun kasvetini çok daha güzel okumuş olabilirdik. :) Çok teşekkürler bu arada yorumun için.